ในบางครั้ง ทุกคนก็ประพฤติตนในแบบที่พวกเขาไม่ภูมิใจ ในส่วนของการพนันอาจรวมถึงการคิดถึงประสบการณ์ในอดีต ช่วงเวลาแห่งความไม่ซื่อสัตย์ และเงินที่เสียไป นอกจากนี้ยังอาจรวมถึงความคืบหน้าหรือความอยากเล่นการพนันด้วย
เมื่อเราทำผิดพลาด เป็นเรื่องปกติที่เราจะรู้สึกผิดเพราะมันผลักดันเราให้ชดใช้กับผู้อื่นและสนับสนุนให้เราตัดสินใจเลือกสิ่งที่ดีต่อสุขภาพมากขึ้นก้าวไปข้างหน้า อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องปกติที่เราจะรู้สึกอับอายหลังจากทำผิดพลาด เมื่อความรู้สึกผิดบอกเราว่าเราได้ทำอะไรผิด ความละอายก็บอกเราว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเรา ซึ่งอาจฟังดูเหมือน ‘ฉันเป็นคนโกหก’ ‘ฉันเป็นคนไม่ดี’ หรือ ‘ฉันไม่คู่ควร’
ความเชื่อแบบวิพากษ์วิจารณ์ตนเองเหล่านี้สามารถยืดเยื้อความรู้สึกซึมเศร้าและคุณค่าในตนเองต่ำ ซึ่งอาจนำไปสู่ปัญหาสุขภาพจิตได้ ดังนั้นในขณะที่พยายามหยุดหรือลดการพนัน สิ่งสำคัญคือต้องระวังความคิดใด ๆ ที่อาจนำไปสู่ความรู้สึกละอายใจ
ลดการครุ่นคิด
วิธีหนึ่งในการจัดการกับความรู้สึกอับอายคือลดการครุ่นคิด การใคร่ครวญเป็นกระบวนการทางจิตที่มีการคิดถึงเหตุการณ์เดียวกันมากเกินไปและซ้ำซาก ในการดำเนินการนี้ ให้เริ่มต้นด้วยการดูสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ‘สัปดาห์ที่แล้วฉันใส่เงิน 100 ดอลลาร์ลงในโบกี้’ และอารมณ์ความรู้สึกที่คุณกำลังประสบอยู่ ‘ฉันรู้สึกหงุดหงิดกับสิ่งนี้’
จากจุดนี้ ความคิดของเราอาจวนเวียนไปสู่การครุ่นคิด การวิเคราะห์มากเกินไป และการวิพากษ์วิจารณ์ตนเอง ให้ลองวางแผนว่าคุณจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไร ไตร่ตรองถึงสิ่งกระตุ้นของคุณและวิธีจัดการสิ่งเหล่านี้ได้ดีขึ้นในครั้งต่อไป หรือพูดคุยกับใครบางคนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและแผนของคุณคืออะไร
ความเห็นอกเห็นใจตนเอง
อีกวิธีหนึ่งในการจัดการกับความรู้สึกละอายใจก็คือการเพิ่มความเห็นอกเห็นใจในตนเอง ความเห็นอกเห็นใจตนเองคือแนวคิดที่เราปฏิบัติต่อตนเองด้วยความเข้าใจ การปลอบโยน และการสนับสนุนที่เราจะมอบให้แก่ผู้อื่นในสถานการณ์ที่ยากลำบาก การวิจารณ์ตนเองหรือแม้แต่การลงโทษตัวเองเป็นเรื่องปกติหลังจากทำผิดพลาด อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะเพิ่มความรู้สึกละอายใจและทำให้เราติดอยู่กับที่
ขั้นตอนแรกในการเห็นอกเห็นใจตนเองมากขึ้นคือการสังเกตอารมณ์ที่คุณรู้สึก และตั้งชื่ออารมณ์นั้นโดยไม่ตัดสิน สิ่งนี้อาจฟังดูเหมือน ‘ในขณะนี้ ฉันรู้สึกอับอายเกี่ยวกับการพนันครั้งล่าสุดของฉัน’
จากนั้น สิ่งสำคัญคือต้องตรวจสอบอารมณ์นั้น แทนที่จะพยายามระงับหรือลงโทษตัวเองที่รู้สึก เช่น ‘สิ่งต่างๆ เป็นเรื่องยากสำหรับฉันจริงๆ ในตอนนี้’
และสุดท้าย ถามตัวเองว่าคุณจะปลอบใจหรือดูแลตัวเองได้อย่างไรบ้างเหมือนกับเพื่อนสนิทที่กำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ซึ่งอาจรวมถึงการเตือนใจอย่างอ่อนโยนว่าเราทุกคนเป็นมนุษย์และเราทำผิดพลาด หรืออาจมีบางครั้งที่คุณประสบกับความล้มเหลวในความคืบหน้า
นอกจากนี้ยังอาจรวมถึงการทำกิจกรรมที่สนุกสนานหรือผ่อนคลาย การพบปะกับเพื่อนฝูง หรือทบทวนเป้าหมายและไตร่ตรองความก้าวหน้า ความเห็นอกเห็นใจตนเองให้การสนับสนุนทางอารมณ์ที่จำเป็นในช่วงเวลาที่ยากลำบาก และช่วยให้กลับมาอยู่ในเส้นทางเดิม
